بررسی رفتار بتن سبک حاوی ساروج شامل میکروسیلیس و نانوسیلیس در محیط های اسیدی

استفاده از بتن در ساخت سازه های عمرانی کاربرد بسیار گسترده ای دارد که همواره در جهت بهبود کیفیت آن تلاشهای بسیار صورت میگیرد. یکی از این تلاشها جایگزینی سیمان با مصالح دیگر است. همچنین بتن در طی زمان در اثر عوامل محیطی مختلف دچار تخریب شده و دوام خود را از دست می دهد. از جمله این عوامل می توان به محیط های مخرب اسیدی و قلیایی اشاره کرد که با نفوذ در بافت بتن، باعث کاهش مقاومت آن می شوند. از اینرو محققان با استفاده از مواد و پوزولان های مختلف در پی افزایش بهبود خصوصیات فیزیکی ومکانیکی بتن هستند. از مزیای استفاده از بتن سبک کاهش بار وارده بر سازه درنتیجه آن کاهش نیروی موثر زلزله و دیگر بارهای جانبی و همچنین کاهش ابعاد سازه ای و غیر سازه ای می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر جایگزینی ساروج و میکروسیلیس و نانوسیلیس با سیمان بر روی مقاومت بتن در محیط های عمل آوری شده معمولی ، اسیدی و قلیایی میباشد. برای این کار بتن سبک با جایگزینی 100 درصد شن با لیکا ساخته شد و ساروج در مقادیر 0 و 25 و 50 درصد وزن سیمان و میکروسیلیس در مقادیر5 و 10 و 15 درصد وزن سیمان بصورت تکی و ترکیبی جایگزین وزنی سیمان گردیدند. سپس به هر یک از دو طرح که شامل 25 درصد ساروج و 10 و 15 درصد میکروسیلیس بودند ، 5 درصد نانوسیلیس با آنها ترکیب شد. برای عمل آوری نمونه های بتنی در محیط معمولی (آب)، آزمایش های مقاومت فشاری، خمشی، کششی ، انبساط ، انقباض و جذب آب انجام شد. برای نمونه های بتنی عمل آوری شده در محیط های اسیدی و قلیایی که برای ایجاد این محیط به ترتیب از اسید سولفوریک و نمک طعام استفاده شده است، آزمایش های مقاومت فشاری ، خمشی و کششی انجام شد. نتایج حاصل از آزمایش های صورت گرفته نشان دهنده تاثیر مثبت میکروسیلیس و نانوسیلیس بر روی خصوصیات فیزیکی و مکانیکی بتن سبک در هر سه محیط معمولی، اسیدی و قلیایی می باشد. در بین طرح های تکی حاوی میکروسیلیس ، طرح حاوی 10 درصد میکروسیلیس بهترین مقاومت را از خود نشان داده است. همچنین با توجه به آزمایش های صورت گرفته ساروج به تنهایی تاثیر مثبتی بر روی مقاومت و دوام بتن نداشته ولی با افزودن درصدهای ترکیبی پوزولان های میکروسیلیس و نانوسیلیس، مقاومت آنها در هر سه محیط عمل آوری افزایش یافته است.